Gündelik, düşsel. - 3 - An' da, Atıl.

O balkon, sokak feneri, serseriler, çöp kutusu, inşaat, köpek sesleri, hemen ardından sessizlik, belli belirsiz yıldızlar.

Ve kokun sinmişti geceye, pişkin pişkin esen rüzgar kim bilir nerelere taşıdı tenini.

Asimetrik, fakat paralel bir evrenin hayali, soğukla birleşip üşütürdü benliğini.

Amansızca yakardın sigaranı, dumanında yandı ütopyanın son ağaçları.

Birlikte tüttük, pişkin rüzgar seni güneye, beni doğuya sürükledi. An' da kaybolmak böyleymiş meğer.

Seçtiğim zihin senden artmış, içinden ufak bi' ben çıkmışım.

Bahis oynadım umutlarım üzerine, zira bu da bir umut.

Yıldızları yakalamayı hiçbir zaman istememiştim, göz kırpsalar yeter.

Sonucunda, siyahın alt tonlarından peydah, atıl zihinlerden seçtim bedenime.

Bu kostümden izliyorum hayatı, dibini sıyırmışım kaygılarımın. Ne ara?

Tükenmişliğim berraklaştı aniden, fazlalık hissettim. Tüme varırken kaybetmişim yolumu.

Kendi dehlizlerimde yol aldım, aklımı bi' avuç suda soğutmak için.

Politik bir kararla dökülmeyi unuttum. Atıl yaşamımı yarattım, alışmaya alıştım.