Ay ışığını görmezden gelen, boş sokağın feneri.

Ay ışığını görmezden gelen, boş sokak feneri. Altında nice yaşanmışlık sonrası, yıpranmış ampul. Değiştireni yok ne yapsın?

Altında nice yaşanmışlık sonrası, paslanmış demir. Yosun tutmuş hayallerini.

Işığı sönünce fark etmiş asıl güzelliğini ay ışığını görmezden gelen, loş sokak feneri.

Turuncu idi ışığın, unutulmaz. Nice yağmurlara, karlara dayandı kafesin. Her gece sana bakardım, görmezden gelerek ay ışığını.

Sen sönünce fark ettim boş sokağın güzelliğini.

Ertesi bir zamanda; İzlerken rıhtımdan dalgaların çabasını, absürt bir “sez” haline büründüm. Sordum, nerede? Saf sessizliğe boğdular. Farkındayım sanıyorum, sanıyorum ki farkındayım.

Esnasında hava karardı, açıldı ışıklar. Ay biraz göründü, hilal idi.

Haliyle takıldım ışıklara karşıdan bana bakan. Çokça eski anıyla birlikte fotoğrafladım orayı. Bir durum vardı belli ki, ve ben o kadar unutmuştum ki.

Yansımamdan utandım.